Hunsrücker Platt

zrick zu de anere Sprich

 

De Schreck auf dem Kirschbaum
Der Schreck auf dem Kirschbaum von Peter Joseph Rottmann

Der Michel, der hott uff em Keerschbam geseß

unn hott mit de Keere lo Knebbercher geß.

Do kimmt det Hannickelsche, sei kläner Bu, erbei

unn duht an dem Baam gott’s erbermlische Schrei.

Der Michel,der hat auf dem Kirschbaum gesessen

 und hat mit den Kernen die Wildkirschen gegessen.

Da kam der Hannickel,sein kleiner Bube herbei

und tat am dem Baum gott’s erbermliche Schrei.

„No,watt iß dann?“ rieft de Michel eraab zu dehm Kinn.

„Ach Vatter, kummt erunner, awa hoordig unn geschwinn !

Mei Allmirer (Oma) läit in ehrer Aushallstuh

unn sieht aus, aß wie en Dores – unn ehr Aue, die sinn zu!“

Na,was ist denn? rief der Michel hinab zu dem Kind

Ach Vater, komm hinunter, aber schnell und geschwindt!

Meine Großmutter liegt in ihrer Stube

und sieht aus, als wie eine Tote - und ihre Augen, die sind zu!

„Schwernothser Krobbsack! dattste nor verreckst,

woste mäisch eso uff dem Bam elo verschreckst!

Kumm äisch enunner, äisch bresch dersch`s Knick,

äisch honn werklisch gemähnt: uhs Kuh, die wär dick !“

Frecher kleiner Junge! das du nur stirbst

wo du mich so auf dem Baum hier verschreckst!

Komm ich hinunter, ich breche dir das Genick,

ich hab wirklich gemeint: unsere Kuh die wäre aufgebläht (Krankheit) !

zrick an de Anfang