Hunsrücker Platt

zrick zu de anere Sprich

 

So orre ähnlisch steht's in de Biewel

Die Weihnachtsgeschicht

... von Thomas Torkler und Michael Becker

Domols – et war genau vor zwodousendzähn Johr, doh war däh Augusdus Kaiser in Rom gewäs unn en gewissa Quirinus hot in Syrie ebbes se kamelle gehatt. Unn ähner wo Herodes gehäß hot, war Kenisch von Judäa. Däh Augusdus hot domols simmeleert unn wullt emol wisse, wie viel Unnatane er sesamme hot. Schließlich war dat aach domols for en Kaiser wischdisch, wieviel Steuere ninnzehule sinn. Um dat rouszekriehe, sollt jeder dohien gehn, wo er uff die Welt kumm is unn sisch uffem Amt uffschreiwe losse.

Doh hot sisch däh Josef mit seinem Framensch Maria aach uff de Wäsch gemach. Viel harre se joh nit, awer en Ieselsche, dat harren se. Unn weil dat Framensch seine Göttergatte gut gezoh hat, durft ieht uff däm Ieselche reire. Normal war dat nit domols, dat en Framensch kunnt uffem Iesel hucke unn ihre Alde musst näwe längst tappe. Awa dat Maria hot jo ebbes Klänes krieht.

Awa nit vum Josef. Dat is awei ebbes komplizeert. Ma kennt sahn, däh Heilisch Geist hot se dick gemach. Dat klingt komisch, awa dat war so gewäß. Se musste uff Bethlehem, wo däh Josef uff die Welt kumm is. Bethlehem war dorisch däh David unn sei Sippschaft bekannt. Dat war däh klä Freggard, däh wo mitte Fletsch däm Goliath uff die Bless geschoss hot.

Wie die Zween in stockdunkeler Naacht in Bethlehem ankumm sinn, ging uff ämol alles schief. Et war meggalisch kalt die Naacht, unn se harre neist for se schlofe. Iewaall, wo se an die Deer gekloppt hon, harre se käh Zimmer.

Die Weertsleit, die Heringsbännischer, hon allewäh gleisch bekeppt, dat die Zween nit viel druff harre. Käh Geld im Säckel, unn dann ach noch en Framensch mirrem dicke Bouch! Dat kunnt neist wie Ärjer brenge.

Beim Maria hot's presseert !

Et kam wie et kumme musst: Dat Maria hot bei däh ganz Sucherei die ersde Wehe krieht. Unn hordisch hot's presseert. Se hon dann am Enn en Stall gefunn. Gestunk harret, awa – wie gesaht, et hot presseert. Däh Josef musst sisch dummele, dat er oußerm enn bissje Hau unn Stroh seinem Framensch ebbes for se leije gemach krieht hot. Unn kaum hot dat Maria gelähn, hot's aach schun ihr Kinnsche uff die Welt braacht.

En ganz liewe Buh. Se hotten in Winnele gewickelt, die hat se schunn debei. Unn dann hod se däm kläne Kerlsche de Name Jesus genn. Doh war nämlisch mo en Engel dähäm bei däm Maria in de Stu unn hot's em genau so uffgetrahn.

De Ochs unn de Iesel sinn ebbes näher gerickt, dat däh Buh et e bissje wärmer hot. Drauß uffem Acker hon e paar Schäfer Wach bei ihre Schoof gehall. Mittemol is däne en ganz großer Engel erschien. Däh hot gefunkelt unn geleucht, mit goldene Fliehel. Die Schäfer hon gedaacht, Dunnerkeil, wat is dann dat loh? Wat harre se sisch verschrock! Awer däh Engel hot gesaht: „Duht ouch nit verschrecke, eisch hon ouch ebbes Gures se sahn: Hout is in Bethlehem däh Heiland uff die Welt kumm. Dat is Christus, der Herr unn Erlöser, uff däne ihr schon so lang gewaht hot!“ Dann horrer däne Kerl uffgetran, sie solle uff Bethlehem tappe, und däh Stall unn dat Kindsche gugge gehn. In däm Moment sinn noch en Hoppehaf annere Engel kumm, unn dann hon se all mittenanner gesung: „Ehre sei Gott in der Höh – unn Friede däne Mensche uff de Erd!“ Die Schäfer hon dat klän Kerlsche gefunn, se sinn uff die Knie gefall unn hon deerscht mo gebet. Dann hon se däm Josef unn däm Maria mo ebbes se esse genn.

Wat soll dä Klän met Weirauch ?

E paar Daach spärer kame dann drei vornehme Herre dat Kind gugge. Se harre et gefunn, weil se ähnem große Stern nohgetappt sinn. Se hon däh klän Jesus angebet als zukünftischer Erlöser, unn se hon em en Hoppehaaf Sache doh geloss. Die hon däh Josef unn dat Maria awa nur zum Dääl kenne brouche: Däh, wo Caspar gehäß hot, hat Myrrhe debei, dat es so en Harz wo gut riesche duht. Gestunk horret joh in däm Stall. Däh anna, däh Melchior, hat Weihrauch mitbrong. Joh, wat soll so en Kindsche met Weihrauch ? Kannet sisch als schunne mol gewiene, wie et in de Kerisch riesche duht.

Däh ähnzisch, däh wo ebbes debei hat, wat ma brouche kunnt, war däh Balthasar. Däh hat Guld debei. Dodemet kunnte se sisch wenischdens ebbes se Esse kaafe.

Unn däh Kenisch, däh Dollbohrer, hat Ängsd gehatt vor däm klän Kerlsche, weil et ihm kennt seine wackelische Thron streidisch mache. Die alt Prophezeihung war ihm ingefall. Dat muss däh Erlöser sinn, uff dän se all warte, horrer for sisch gedaacht. Awa – er war käh Dummer! Wenn eisch awei Krach schlahn, horrer gedaacht, kriehn eisch dat seläbbdesdaach seläbbdezeide nit me gemengt. Doh horrer befohl, alle klähne Bue unner zwo Johr umsebrenge. Doh wert däh Jesus schun debäi sinn. Awer seine Plan is nit uffgang. Däh Josef hat nämlisch vun ähnem Engel im Schlof en Tipp krieht. Unn so is er mit de Maria unn däm Kindsche bei Nacht unn Näwel abgehau noh Ägypte. Doh honn se sich verstoch. In Ägypte doh hat däh Herodes nämlich neist se kamelle.

Wie die Gefahr dann vorbei war, is die heilisch Famihl wiere hämm uff Nazareth. Doh is dat Kelrsche uffgewachs unn hot sich die Knie uffgeschlahn wie annere Bue aach. Unn er hott seine Ellere arisch viel Freid gemach.

Rhein-Hunsrück-Zeitung vom Freitag, 24. Dezember 2010, Seite 18

zrick an de Anfang